سوء مصرف مواد: الکل، خواب آورها، محرک ها
الکل
هرچند الکل اغلب اثر سداتیوی داشته و معمولاً به عنوان یک ماده ی خواب‌آور خود تجویزی از آن استفاده میشود، سودمندی آن به واسطه ی اثرات بیدار کنندگی و خماری آن، همچنین چند پاره کردن خواب محدود است.
علاوه بر این، مصرف الکل ممکن است سبب آپنه در افرادی که در معرض اختلال تنفسی در خواب قرار دارند، شده و ممکن است تعداد حرکات دوره ای پاها را در خواب افزایش دهد. مصرف حاد و مزمن الکل هر دو به تغییرات قابل ملاحظه در خواب منجر میشود. در اشخاص سالم دوزهای حاد باعث کاهش دوره ی نهفتگی خواب، افزایش SWS و توان دلتای EEG شده و همچنین افزایش بیداری یا خواب سبک را در نیمه ی دوم دوره ی خواب در پی دارد. علاوه بر این، بازداری از خواب REM و یک بازگشت خواب REM وابسته به دوز در نیمه ی دوم خواب گزارش شده است. با این وجود، مصرف مکرر آن در شب باعث افزایش تحمل در برابر اثرات سداتیوی و اثر بر روی مراحل خواب میشود.
در اشخاص با سوء مصرف یا وابستگی به الکل
در اشخاص با سوء مصرف یا وابستگی به الکل، انواع بسیاری از آشفتگی های خواب به اثرات الکل یا ترک الکل نسبت داده شده است. افرادی که به طور مزمن به الکل معتاد هستند، اغلب از بی‌خوابی قابل توجه رنج می‌برند که این امر غالباً حتی پس از دوره های طولانی مدت بدون مصرف الکل دوام می‌آورد. تحقیقات با پلی سومنوگرافی از افراد وابسته به الکل که در دوره ی بدون مصرف آن صورت گرفته است، نشان دهنده ی اختلال در پیوستگی خواب، کاهش میزان خواب عمیق و علایم عدم بازداری خواب REM به معنی افزایش خواب REM و افزایش تراکم خواب REM است. در صورت تداوم نشانه های بی خوابی به رغم ترک طولانی مدت الکل، ضد افسردگی های سداتیو ممکن است مفید باشند. اکامپروسیت دارویی که به طور موفقیت آمیز در حفظ پرهیز به دنبال ترک الکل مورد استفاده قرار می گیرد، ممکن است پیوستگی و ساختار خواب را نیز اصلاح بکند.
خواب آورها
داروهای خواب آور ممکن است به هنگام تجویز طولانی مدت در آشفتگی های مزمن خواب به طور متناقض، هم در گسترش نشانه های اعتیاد و هم قطع دارو به ویژه در بی خوابی برگشت پذیر مشارکت داشته باشند. این مشکل به خصوص در مورد خواب آورهای بنزودیازپینی صدق می‌کند. بی‌خوابی برگشت‌پذیر ممکن است تنها پس از چند هفته از تجویز دارو مشاهده شده و تصور میشود که شاید به مصرف طولانی مدت خواب ها منجر شود. گسترش سریع تحمل به ویژه برای بنزودیازپین ها با نیمه عمر کوتاه صادق بوده و به نظر می‌رسد که در مورد خواب آورهای جدیدتر از جمله زولپیدم یا زالپلون کمتر معمول باشد. اشخاصی که در زمان طولانی بدون افزایش مقدار دارو وابستگی به دوز کم از بنزودیازپین ها استفاده می کنند و از بی خوابی رنج می برند باید به تدریج مقدار دارو را کاهش داده و ضد افسردگیهای سداتیو را جانشین آنها بکنند، این امر ممکن است در درمان بی خوابی برگشت‌پذیر مفید باشد. نکته ی مهم در خصوص اثرات جانبی مهم خواب آورها این است که آنها منجر به تشدید اختلال تنفسی در خواب و خوابگردی ناشی از مصرف دارو می شوند.
محرک ها
مصرف محرک ها منجر به افزایش ویگلانس می شود، این امر از لحاظ درمان گری در درمان پرخوابی ها از جمله نارکولپسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. سوء مصرف محرک ها ممکن است به طور قابل ملاحظه پیوستگی خواب را مختل بکند. تحقیقات با پلی سومنوگرافی، طولانی شدن زمان آغاز خواب، کوتاهی کل زمان خواب، بازداری خواب REM به معنی کاهش میزان خواب REM تاخیر دوره ی نهفتگی خواب REM، پس از تجویز آمفتامین ها را نشان می دهد. قطع آمفتامین ها نه تنها منجر به خلق افسرده و دیسفوریک میشود، بلکه نشانه های پرخوابی و در پلی سونوگرافی، بازگشت خواب REM را نیز به دنبال دارد.
نیاز به مشاوره حضوری دارید ؟!
اگر نیاز به مشاوره حضوری دارید می توانید با شماره ۰۹۰۱۶۵۳۲۸۲۸ با پزشک و روانشناس متخصص ٬ دکتر حسین موسی زاده مستقیما تماس حاصل فرمایید و با نحوه مشاوره ایشان آشنا شوید ٬ در صورت تمایل به رزرو وقت ملاقات با منشی دفتر مورد نظر واقع در تهران و یا کرج با شماره ۰۹۰۱۶۵۳۲۸۲۸ تماس حاصل فرمایید
نیاز به مشاوره در منزل دارید ؟!
اگر ترجیح می دهید که مشاوره در منزل شما صورت گیرد ٬ برای تعیین نوبت و هماهنگی می توانید با شماره ۰۹۰۱۶۵۳۲۸۲۸ تماس حاصل فرمایید
نیاز به مشاوره تلفنی یا مشاوره تصویری دارید ؟!
اگر ترجیح می دهید مشاوره بصورت آنلاین و تلفنی یا تصویری از طریق برنامه هایی نظیر Whatsapp , IMO , Skype و .. صورت گیرد ٬ برای تعیین نوبت و هماهنگی می توانید با شماره ۰۹۰۱۶۵۳۲۸۲۸ تماس حاصل فرمایید.
